روز دانش آموز مبارک

روز سیزده آبان، روز شگفتی است! روزی که حوادث بزرگ و سرنوشت
ساز این ملت را در پیشانی خود حک کرده است. و چه عجیب که ردپایی ثابت در تمام این
حوادث به چشم می خورد.

ردپای
استکبار جهانی در تبعید امام در سال 42 ، در کشتار دانش آموزان و دانشجویان در سال
57 و در نهایت مهر بطلانی که دانشجویان خط امام با تسخیر سفارت آمریکا بر دخالت و
دست اندازی های استکبار جهانی در میهن اسلامی مان زدند.

دانش
آموزانی که هنگام تبعید امام در سال 42 خردسالانی بیش نبودند 15 سال بعد غیور
مردانی در این خاک شدند که بر ظلم و بیداد شوریدند. آنان درس را نه در پشت نیمکت
های چوبی کلاس و بر تخته سیاه آن که بر صفحه سپید پیشانی مردمان زجرکشیده در کوچه
و بازار آموختند. آنان خود را مجزا از جریان انقلاب نمی دانستند آن روزها همه از
پیر و جوان، زن ومرد و کودک در اعتصاب و راهپیمایی شرکت می کردند. در آن روزها حتی
گفتگوهای کودکان خردسال نه بر سر بازی ها و بازیچه ها که از ظلم شاه و راهپیمایی
ها بود. دانش آموزان چنان سهمی در این جریان داشتند که اگر صفحه ایی از اوراق
خونین انقلاب به نام آنان رقم نمی خورد، بر زحمات ، رشادت ها و تلاش های آنان جفا
شده بود، آن روزها دانش آموزان، اعلامیه های امام را رونویسی و پخش می کردند ،
شبها خطر حکومت نظامی را نادیده می گرفتند و با خط های ابتدایی و ناپخته خود
دیوارهای شهر را به شعارهای انقلابی مزین میکردند.